İzohips Yöntemi (Eş Yükselti Eğrileri)
İzohips yöntemi, haritalarda yeryüzü şekillerini ve yükselti değerlerini göstermek için kullanılan bir tekniktir. İzohipsler, aynı yükseltiye sahip noktaları birleştiren eğrilerdir. Bu eğriler sayesinde, bir bölgenin topografyası, yani yeryüzü şekillerinin yüksekliği ve eğimi hakkında bilgi edinmek mümkün olur. İzohipsler, genellikle deniz seviyesine göre belirlenen yükseltileri ifade ederler.
İzohipslerin Özellikleri:
Aynı Eğri Üzerindeki Her Nokta Aynı Yüksekliktedir: Bir izohips eğrisi üzerinde bulunan her nokta, aynı deniz seviyesine göre yüksekliğe sahiptir.
Eğriler Birbirini Kesmezler: Farklı yüksekliklere sahip izohips eğrileri, özel durumlar (örneğin, bir şelale veya mağara) dışında birbirlerini kesmezler.
Sık İzohipsler Dik Eğimleri, Seyrek İzohipsler Az Eğimleri Gösterir: İzohipsler birbirine yakınsa, o bölgede eğim diktir. İzohipsler birbirinden uzaksa, eğim azdır.
Kapalı Eğriler Tepe veya Çukur Alanları Gösterir: İzohips eğrileri kapalı bir şekil oluşturuyorsa, bu alan ya bir tepeyi ya da bir çukuru gösterir. Eğer eğrilerin içindeki değerler artıyorsa tepeyi, azalıyorsa çukuru (göl veya krater gibi) gösterir.
Akarsuların Geçtiği Yerlerde "V" Şeklini Alırlar: İzohipsler, akarsuların geçtiği yerlerde "V" şeklinde bir görüntü oluşturur. "V"nin sivri ucu, akarsuyun akış yönünün tersini gösterir (yani yukarıya doğru).
İzohips Haritalarının Kullanım Alanları:
Önemli Terimler: